Ben bir çocuğum dünyaya geleli çok zaman olmadı. Etrafımdaki her şeyi gözlemleyerek öğreniyorum ve aslında her şeyin farkındayım.

Mesela annemin karnındayken eğer annem gerginse bunu anlarım.
Dünyaya gelince annem mutsuz ise ve annem-babam arasında gerginlik varsa bunu anlarım.
Ebeveynlerim mutsuz, öfkeli, mutlu, şaşkın ve korkmuş ise yüz ifadelerinden anlarım. Çünkü konuşmaya başlamadan önce en iyi bildiğim dil yüz ifadesi dilidir.
Sevildiğimi, değer verildiğimi, önemsendiğimi, bir birey yerine konulduğumu anlarım.

Ama bazen kafam karışır bazı şeyleri anlamam.
Ör; benimle oynamak yerine neden telefonda zaman geçirdiğinizi
Bir gün kızdığınız şeye ertesi gün izin verdiğinizi
Bana bir şey yaptırmak için sürekli ödüller verdiğinizi
Sevgi ve şefkat beklerken neden sürekli maddi şeyler aldığınızı
Evdeki eşyalarla bile mutluyken neden bu kadar çok oyuncak aldığınızı
Sürekli tartışıp dururken neden boşanacağınızı bana söylemediğinizi
Kardeş kararını neden bana bıraktığınızı
İşe başlarken bana neden haber vermeyip ortadan bir anda kaybolduğunuzu
Bana sorumluluk vermek yerine neden her şeyi benim yerime yapmaya çalıştığınızı

Dedim ya ben bir çocuğum o yüzden Bazen Anlıyorum Bazen Anlamıyorum. Bana yardım eder misiniz?  

Uzman Psikolog Çağla Tuğba Selveroğlu